Zespół

Michał Karczewski

Urodził się 4 czerwca 1992 roku w Białogardzie. Jest absolwentem kierunku aktorskiego Akademii Teatralnej w Warszawie Wydziału Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku (2016) oraz Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Białogardzie w klasie gitary klasycznej (2007). Trenował koszykówkę w klubie UKS Herkules Białogard, a także lekkoatletykę. Interesuje się teatrem fizycznym i teatrem szeroko pojętej formy. Przed studiami przez lata był związany z Teatrem Propozycji Dialog oraz Zespołem Pieśni i Tańca Ludowego „Bałtyk” w Koszalinie. Pracował przy międzynarodowym site– specific projekcie teatralnym VE SKLEPĚ w teatrze Divadlo Continuo w Malovicach (Czechy, 2013). Jeszcze jako student stał się pełnoprawnym członkiem zespołu Piotra Tomaszuka w Teatrze Wierszalin w Supraślu, gdzie debiutował rolą Rabina Hillela w spektaklu „Golem” (2014). W Akademii Teatralnej zrealizował jeszcze dwa dyplomy („In Treatment” w reż. Łukasza Lewandowskiego (2014), „Mój niepokój ma przy sobie broń” w reż. Agaty Biziuk (2015)). Po otrzymaniu zgody na wykorzystanie wierszy ojca od Dagmary Wojaczek zrealizował w Teatrze Dramatycznym w Białymstoku autorski monodram inspirowany życiem i twórczością Rafała Wojaczka („Wo(ja)czek”, 2015). Współpracował z Operą na Zamku w Szczecinie oraz z Warszawską Operą Kameralną. Uczestniczył w warszawskim projekcie Curie City – eksperymentalnym inkubatorze sztuki, prowadzonym przez Joannę Klass. Laureat 2. edycji Konkursu im. Jana Dormana, organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie („Robin Hood” w reż. Jakuba Kasprzaka). Brał udział w Rezydencji Artystycznej „Sopot non fiction”, poświęconej teatrowi dokumentalnemu, łączącemu teatr, literaturę faktu i sztuki wizualne („ZIEMIE OBIECANE. Gdańsk 1945” w reż. Tomka Kaczorowskiego). Współpracuje z warszawskim Teatrem Baj. Zasila zespół niezależnego Teatru Alatyr z Warszawy. W Akademii Teatralnej asystował Łukaszowi Lewandowskiemu na zajęciach „Sceny dialogowe”. Obecnie jest wykładowcą w Szkole Aktorskiej Haliny i Jana Machulskich w Warszawie („Sceny dialogowe”, „Teatr Animacji”). Uczestnik wielu warsztatów aktorskich w kraju i za granicą (Szwajcaria, Bułgaria, Niemcy, Anglia, Czechy). Został nagrodzony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej. Zwycięzca Obserwatorium Artystycznego Entreé Teatru Rozrywki w Chorzowie. Nominowany do Złotej Maski 2018 w kategorii: rola męska.

W ostatnich czasach na deskach gnieźnieńskiego teatru rozpoznawalny jako Freddie w spektaklu ” Królowa. Freddie – jestem legendą” Piotra Siekluckiego, Geoffroy w „Historii Przemocy” w reż. Eweliny Marciniak. Oraz w „I tak nikt mi nie uwierzy” Wiktora Rubina, „Kamionna. Opowieści rodzinne” Mateusza Bednarkiewicza, „Pinokio” w reż. Roberta Drobniucha, „Klub Samotnych Serc PORTOFINO” reż. Łukasz Czuj, „GAZ!” w reż. Marcina Wierzchowskiego, „Rewizor” w reż. Justyny Łagowskiej, „Lalka” w reż. Radosława Rychcika, „Mrowisko: z życia dobrej służącej” w reż. Wiktora Rubina, „Mały Książę” reż. Bálint Szilágyi, „Miła robótka” w reżyserii Agnieszki Jakimiak, „966 czyli zmierzch bogów” w reż. Marcina Libera i w czytaniu performatywnym  „Piczomiry, królowej Branlomanii” Aleksandra Fredry w reżyserii Marcina Libera, „Dożywocie-czytanie performatywne” w reż. Anny Augustynowicz,„Pan Geldhab-czytanie performatywne” w reżyserii Justyny Łagowskiej. Ostatnio zagrał w spektaklu „W małym dworku” Stanisława Ignacego Witkiewicza w reżyserii Jana Marka Kamińskiego.