Recenzje

Marcin Liber powrócił po dwóch latach do Teatru w Gnieźnie z adaptacją tekstów staropolskich! „Rozmowy mistrza Polikarpa ze śmiercią” Mikołaja z Mierzyńca oraz „Krótkiej rozprawy między trzema osobami: Panem, Wójtem a Plebanem” Mikołaja Reja na scenę przysposobił Jarosław Murawski.

Ten bezprecedensowy spektakl w Gnieźnie może liczyć na zrozumienie całej polskiej młodzieży, która zapewne tłumnie będzie uczestniczyć w przedstawieniach "Atlasu wysp odległych".

Bohater jest jeden, choć rozpisany na trzech aktorów. Autorka tekstu Maria Spiss przygląda się tym fragmentom biografii Mercury'ego, po których prześlizgnął się (albo w ogóle przemilczał) niedawny film Bryana Singera.

Wielkie zainteresowanie premierą, autobusy stojące przed teatrem, a w środku widzowie oczekujący w napięciu na widowisko.

W spektaklu Marciniak niemal cały czas pada rzęsisty deszcz. Główny bohater, brodząc po kolana w wodzie, próbuje uratować swoją historię przed zawłaszczeniem.

Wyreżyserowana przez Ewelinę Marciniak na podstawie powieści Édouarda Louisa Historia przemocy to spektakl zaskakujący, przejmujący i ważny; widowiskowy, a równocześnie wysmakowany i stonowany wizualnie.

Joanna Nowak, dyrektorka Teatru Fredry w Gnieźnie, może być bardzo zadowolona z początku sezonu w swojej placówce. Oto po dwóch tygodniach od poprzedniej premiery, po uznanej za sukces "Królowej. Freddie - jestem legendą", wyreżyserowanej przez kontrowersyjnego Piotra Siekluckiego, na deskach specjalnie zaadoptowanego pomieszczenia zobaczyliśmy inscenizację książki Édouarda Louisa - gwiazdy młodego pokolenia francuskich pisarzy, jednego z najpoczytniejszych autorów nad Sekwaną. Próby przedstawienia, którego realizacji podjęła się Ewelina Marciniak - znana z niekonwencjonalnych pomysłów reżyserka teatralna, laureatka Paszportu Polityki - rozpoczęły się w styczniu, ale dopiero teraz, w październiku, zobaczyliśmy zaskakujący efekt prawie rocznej pracy zespołu. Jan Czapliński, autor scenariusza, współpracował z Marciniak wcześniej w Teatrze Powszechnym w Warszawie przy adaptacji "Ksiąg Jakubowych" naszej noblistki Olgi Tokarczuk. Gorące nazwiska reżyserów i współpracujących z nimi dramaturgów to obecnie znak rozpoznawczy gnieźnieńskiej sceny.

Otaczamy się mnóstwem przedmiotów. Niektórych nawet nie zauważamy, inne są przecież jeszcze dobre albo kiedyś się przydadzą. Największych problemów dostarczają jednak te osierocone przez kogoś – będące śladem jego dotyku, pamiątką istnienia, której żal się pozbyć, lecz wszystkiego nie da się zatrzymać. Pozostawione same sobie, rzeczy z czasem stają się potencjalną opowieścią o człowieku.

"Rzeczy, których nie wyrzuciliśmy" wg Marcina Wichy w reż. Magdy Szpecht w Teatrze im. Fredry w Gnieźnie. Pisze Zuzanna Berendt, członkini Komisji Artystycznej 25. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.