Newsy

„Trzeba nauczyć się czekać, czekać, czekać, aż przyjdzie chwila, w której spuszczasz swą łódź na wodę, chwytasz za ster i wtedy dopiero, na Boga, trzeba się strzec! Ten wysiłek, żeby zapomnieć o wszystkim, co ryzykujesz, żeby stanąć w dniu premiery przed widownią i odsłonić przed nią własną duszę, żeby odwrócić się plecami od recenzentów, żeby trwać przy tym wszystkim rok po roku, mimo coraz większego przerażenia, bo przecież łatwiej iść w górę niż trwać na miejscu – wtedy dopiero zrozumiesz, dlaczego Benson napisał do mnie, kiedy zakładałem pierwszy własny zespół: „Obyś miał zdrowie i siłę, by iść dalej”. Dalej, dalej, dalej” (fragment sztuki).

„Garderobiany” sztuka opowiadająca o miłości do teatru, ulotności, przemijaniu, kryzysie artystycznym i procesie twórczym, ukazująca teatr, którego już nie ma już niedługo wydarzy się u nas!

Ronald Harwood (1934-2020) – dramatopisarz, scenarzysta telewizyjny i filmowy, producent filmowy. Studiował w Królewskiej Akademii Sztuk Teatralnych, dzięki protekcji Sir Donalda Wolfita – jednego z największych aktorów i kierownika Royal Shakespeare Company, Harwood został jego osobistym asystentem i garderobianym. Doświadczenia z tego okresu opisał później w swoim dramacie „Garderobiany”. R. Harwood fascynował się teatrem, jego artystami i rzemieślnikami, interesowała go również historia II wojny światowej, wszystkie te tematy poruszał w swoich powieściach. R. Harwood w 2002 otrzymał nagrodę za najlepszy scenariusz „Za i przeciw”. Za scenariusz do „Pianisty” w 2003 roku otrzymał Oscara w kategorii najlepszy scenariusz adaptowany oraz NSFC Award. Był też nominowany do Oscara (1984) i nagród Golden Globes (1984) i BAFTA (1985) za scenariusz „Garderobianego”, w 1995 do BAFTA za „The Browning Version”, oraz do wielu nagród za scenariusz „Pianisty”.

Fot. Dawid Stube