Lalka

Powieść Bolesława Prusa, czołowe dzieło epoki pozytywizmu, postrzegana jest jako analiza polskiego społeczeństwa u schyłku XIX. wieku. Radosław Rychcik przygląda się jej jako utworowi o niespełnionej miłości kupca w średnim wieku do młodej arystokratki, która jest siłą napędową głównego bohatera. Bez miłości do Izabeli nie byłoby wyprawy Wokulskiego na Bałkany i do Paryża, rozbudowy sklepu, spółki handlowej, marzeń o pracy naukowej, spotkania z Geistem, planów społecznych, ani praktykowanego miłosierdzia.

Ewolucja miłości Wokulskiego do Łęckiej jest równocześnie procesem „stawania się” – wyzwolenia z niewoli, jaką jest uczucie do Izabeli. To proces bolesny, ale równocześnie niezbędny do tego, by Wokulski odkrył, czego naprawdę pragnie i kim naprawdę jest. Czy jednak uda mu się zaakceptować siebie realnego, a nie wyobrażonego?

Spektakl brał udział w VII Konkursie na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”